اثر دوزهای مختلف آفلاتوکسین b۱ در مدل پرفیوژن کبدی رت

مقدمه و هدف: این مطالعه برای دستیابی به حداقل غلظت های آسیب رسان آفلاتوکسین b1 به کبد می باشد. به این دلیل که دوز مواجهه افلاتوکسین با دوز جذب شده تفاوت دارد و تمام دوز مواجهه به کبد نمی رسد. همچننین برای انجام مطالعات بیشتر در رابطه با اثرات ضد آفلاتوکسینی مواد نیاز به دوزی از آفلاتوکسین با حداکثر آسیب و حداقل مواجهه هستیم. مواد و روش کار: 16 عدد رت نژاد ویستار نر به چهار گروه به طور تصادفی تقسیم می شوند که شامل گروه کنترل، گروه 10ppm,1 ppm,1.0 ppmمی باشد. انفیوژن در هر چهارگروه با بافر کربس هنزلیت به مدت 120دقیقه انجام پذیرفت. و پارامترهای عملکرد کبدی (alt, ast) وهمچنین سطوح پراکسیداسیون چربی (tbars) در هر چهر گروه مورد اندازه گیری قرار گرفت نتایج و بحث: در مطالعه انجام شده روی غلظت های مختلف آفلاتوکسین دوز 1 ppm باعث حداکثر افزایش آنزیمهای کبدی و پراکسیداسیون چربی شد که در مقایسه با غلظت 10 ppm  تفاوت معنی داری نداشت. ولی در مقایسه با غلظت 0.1 ppm تفاوت معنی داری(p<0.05) را نشان داد. با توجه به نتایج بدست آمده مناسب ترین غلظت برای بررسی بیشتر آسیب های کبدی و مقابله با آن غلظت 0.01 ppm می باشد.